Τα τελευταία 2 έτη, δεν ηταν λίγες οι φορές που αναφέρθηκα σε ψυχολογικά προβληματα κ τι θα ακολουθούσε τις πρακτικες που εφαρμόστηκαν για να σωθούν ζωές μεσα απο την πανδημία.
Όσο περνα ο καιρός, αρχίζουμε να βλέπουμε τι συμβαίνει. Ανθρωποι εκτελούν ανείπωτες κ αδιανόητες πραξεις.
Μια πόρτα κλεινει σε ενα σπιτι. Πισω απο αυτη ξεκινάει η κλεισούρα, ενδοοικογενειακή βια, ανεργία, πεινα, παιδιά κλεισμένα μεσα, γονείς να εργάζονται απο το σπιτι.
Κλεισούρα, απομονωση, χάσιμο κοινωνικής υποστηριξης, περιεχομένου κ πλαισίου.
Μιλήστε μου για σώσιμο ζωης κ ενδιαφέροντος απο την πλευρα του Κράτους.
Δυστυχως, όταν οι ανθρωποι φτανουν σε αυτο το σημείο, τοτε οι συνάνθρωποι θελουν να το εξαφανίσουν, να τους θάψουν, να τους δικάσουν, εκτελέσουν, να μην υπάρχουν πια. Ξεχνώντας, ειμαστε ολοι υπεύθυνοι για οτι συμβαίνει σε μια κοινωνία.
Οσοι με γνωριζουν κ ξερουν την εργασια μου θα ξερουν οτι διδάσκω τη συμπόνοια. Οχι την λύπηση. Σε καμια περιπτωση.
Ειναι η συμπόνοια που θεραπεύει, ανυψώνει μια κοινωνία κ την κανει να δει τη σάπια σάρκα της. Ειναι η συμπόνοια που μας κανει να δουμε περα απο ρόλους, προσδοκίες, τίτλους κ να σταθούμε ολοι μαζι μπροστα σε ενα έκτρωμα κ μια επώδυνη αληθεια. Κ ειναι η συμπόνοια για τον ευάλωτο που ειναι ο ενήλικας κ το ανήλικο ταυτόχρονα μεσα σε μια σάπια κοινωνία.
Μιλήστε μου για αρχες, αξιες κ ηθική.
Οι καιροι μας θυμίζουν τον καιρο που ο θεός εδωσε τις δέκα εντολές στον Μωϋσή! Επρεπε να εισακουστούν απο τον λαό του ακομα κ αν ο λαός δεν κατανοούσε την σημασία τους. Σήμερα, ισως είμαστε σε θεση να καταλάβουμε κάποιες απο αυτες οχι με την ξύλινη σημασία τους, αλλα μεσα απο την πολυπλοκότητα καθε λέξης που στέκεται μεσα σε αυτες.
Ο δικαστής ειναι καλος οχι όταν γνωριζει τη νομοθεσία αλλα, όταν ξερει να βλεπει, ζυγίζει κ δεν ειναι ξύλινος. Ειναι καλος όταν βλεπει κ δικάζει με γνώμονα τον άνθρωπο κ βλεπει το νομο ως υπηρεσία σε αυτον.
Δεν ειμαστε ολοι καλοι δικαστές κ οι περισσοτεροι δεν είμαστε ικανοί να δουμε πολύπλευρα. Πολυ πιο μακρυα βρισκεται το να μπορεσουμε να συνδέσουμε υλικό, κουκιδες μεταξυ τους κ τη σημασία αυτων.
Ταπεινοτητα. Ας κανουμε διαλογο λέγοντας την αποψη μας, αλλα χωρις έπαρση. Ισως ετσι μάθουμε κατι κ αλλάξει αυτη η κοινωνία. Ισως ετσι πετάξουμε οτι εκει πανω δεν μας ταιριάζει κ αλλάξουμε την κοινωνία που γεννα εκτρώματα. Ειμαστε ολοι υπεύθυνοι.
Αν θαψεις τον αλλο, θα θαψεις κατι απο τον εαυτο σου. «Μην κρίνεις γιατι θα κριθείς». Στη ξύλινη γλωσσα. Πως αλλιώς σε εναν λαο που δεν ειχε ορια να το έδινε ο Θεός κ ο ηγετης τους;
Σκέψου.
Ελευθερία Παγκαλου
Copyright © 2022 Eleftheria Pagkalou
eleftheria pagkalou Healing & Guidance 